Kuala Lumpur

Kuala Lumpur

Soepele vlucht en alleen een kleine vertraging doordat de ‘inbound’ flight naar Sydney laat was. Hierdoor moeten we ons iets haasten over het vliegveld van Singapore om de vlucht naar Kuala Lumpur te halen. Dat lukt eigenlijk makkelijk alleen twijfelen we zelf of onze bagage het zou gaan halen?

Niet dus…en dan begint de “ellende” …al is het ‘s avonds nog makkelijk omdat we dan dus vanaf KLIA zonder sjouw&trek werk de stad in kunnen. Airbnb is wederom de bom…hoe easy en comfortable is dit weer zeg. Joyce heeft een leuk (=schoon-goed internet-top uitzicht-gezuiverd drinkwater-tip&trucs voor de buurt geschreven boekje en alle verder gemakken van een bewoond) adresje gevonden net achter de Petronas Twin Towers, waar we op de 29e etage een studio appartementje mogen bewonen. Op de 33e etage is een rooftop zwembad met uitzicht…en dat voor iets meer dan 40 Euro per nacht. Goed contact met de eigenaresse wat al meteen mooie tips oplevert: UBER taxi werkt hier ook en dat is vast goed om te weten!

Alleen nu dus zonder bagage zijn de slaaptentjes van de boeven er ook niet…ach, 1 nachtje redden we het wel…Sil slaapt geimproviseerd op de bank en Juna slaapt tussen ons in. Slapen? Wat een gedoe met een baby-ADHD-er! Of zou het de jetlag zijn dat ze niet kan slapen en als ze eenmaal slaapt ligt ze als een ware diva ons met elleboog en voetenwerk uit bed te schoppen….ach, 1 nachtje, toch?

De volgende dag levert het late-bagage-verhaal wel de nodige stress op…met name het niet-weten en niet-kunnen (of -willen) communiceren met ons omtrent het oplossen geeft geen relax gevoel als we de stad willen gaan exploreren.

1ste bestemming is het Thai consulaat waar we toch toursiten visa gaan aanvragen omdat we over land van Maleisie naar Thailand gaan reizen en we niet zeker zijn of we in 15dagen door Thailand komen en dan vanaf Bangkok terug vliegen? Dus toch maar een 30/60 dagen visum aanvragen. Voorbereiding was het halve werk: pasfoto’s waren top gemaakt en de formulieren (incl. gepast geld) prima ingevuld…ruim op tijd om het ‘s ochtend in te leveren…Dat gaat dus eigenlijk zeer gemakkelijk en we kunnen al de volgende middag onze paspoorten weer ophalen.

• Alleen gehele dag 1 geen enkel bericht van onze bagage…
• Gehele dag 2 weinig berichten van onze bagage, terwijl er misschien wel 10+ vluchten per dag met allerlei maatschappijen de 45minuten link tussen Kuala Lumpur en Singapore bevliegen. Zou niet moeilijk moeten zijn lijkt ons…
• Dag 3 geeft aan dat de bagage is getraceerd
• dag 4...FINALLY is, na onze goedkeuring dat we 100Ringgit (een kleine 25 euro) willen betalen voor het afleveren op ons Airbnb adres komt het goed…pffff toch fijn om de spullentjes weer terug te hebben, je gaat toch enigzins een beetje twijfelen en denken: hoe lossen we het op (als de bagage straks helemaal weg is?) Gelukkig blijft dit senario ons bespaard.

China town pakken we (toen nog zonder bagage) wel ee en is bijna overal ter wereld leuk en happening – veel snuisterijen, wel zoals altijd veel van hetzelfde (t-shirts/horloges/tassen…all nep uiteraard) in keine shopjes (op straat) waar altijd een soort wedstrijdje gedaan wordt met hoeveel kraamjes je per vierkante meter op straat bij elkaar kunt proppen? It’s also a living!!

We vinden een soort straatbarretje/eet gelegenheid-terrasje waar we met een paar biertjes en rondrennende kids het hele China town tafereel eens rustig blijven aanschouwen.

De Batu Caves staan ook op het lijstje om wat cultuur te mogen opsnuiven.

The Batu Caves serve as the focus of the Hindu community's yearly Thaipusam (Tamil: தைபூசம்) festival. They have become a pilgrimage site not only for Malaysian Hindus, but Hindus worldwide, from countries such as India, Australia and Singapore.

A procession begins in the wee hours of the morning on Thaipusam from the Sri Mahamariamman Temple, Kuala Lumpur leading up to Batu Caves as a religious undertaking to Lord Muruga lasting eight hours. Devotees carry containers containing milk as offering to Lord Murugan either by hand or in huge decorated carriers on their shoulders called 'kavadi'.

The kavadi may be simple wooden arched semi-circular supports holding a carrier foisted with brass or clay pots of milk or huge, heavy ones which may rise up to two metres, built of bowed metal frames which hold long skewers, the sharpened end of which pierce the skin of the bearers torso. The kavadi is decorated with flowers and peacock feathers imported from India. Some kavadi may weigh as much as a hundred kilograms.

After bathing in the nearby Sungai Batu (Rocky River), the devotees make their way to the Temple Cave and climb the flights of stairs to the temple in the cave. Devotees use the wider centre staircase while worshippers and onlookers throng up and down those balustrades on either side.

When the kavadi bearer arrives at the foot of the 272-step stairway leading up to the Temple Cave, the devotee has to make the arduous climb.

Wat een drukte? Wat een aparte bedoening…hou wel in mind dat een zekere cultuurbarbaarheid ons eigen is he?! Gelukkig krijgen we achteraf te horen dat er in deze 10dagen een soort van Hindoe feestdag is waardoor het dus extra druk is met … (vul zelf uw zelfstandig naamwoord in!) die een kannen melk de 272 traptrede klim omhoog tillen en het dan in een goot pleuren?! Dat er zo hier en daar ook met naalden doorboorde religeuzen de klim doen mag ook de pret niet drukken. Het blijft voor ons toch een beetje aapjes kijken met kermis-achtige taferelen waar de bevolking zelf nogaal aan mee doet met het neerzetten van weer allerlei kraampjes aan eten/drinken en weer snuisterijen en om het plaatsje compleet te maken…inderdaad, gewoon een echte kermis!

Via Nelleke en Harry worden we uitgenodigd voor de lunch bij Frederik, zijn Maleisische vrouw en 2 kinderen. Zoals hij zelf aangaf: lekker lunch en rustig de kinderen laten ravotten in de tuin met zwembad en trampoline. Hij woont al meer dan 20 jaar in dat huis wat echt een plaatje is op nog geen 10min rijden van de Twin Towers, aan een stadmeer in de diplomaten wijk. Blijkt dat hij gewoon in (klassieke)muziek wereld zeer gewaardeerd musicus/producer is met een eigen studio aan huis waar het conservatorium jaloers op zou zijn! De lunch is voortreffelijk en inderdaad heel fijn dat de kids een beetje (met elkaar) spelen…RELAX allemaal hor. Mooi om zo via-via weer nieuwe contacten op te doen! Leuk om een stukje Maleisie op deze manier te proeven, wel met een bepaalde luxe standaard maar als toerist maak je dit niet zo snel mee. Kinderen worden in deze familie en passant gewoon 4-talig opgevoed: BAM! Spreken Nederlands met Frederik, Engels en Mandarijns op de international school en Maleisich met moeder, op de straat en met de bediende! BAM!